„Po cóż miałabym umieszczać swoje zdjęcie i pisać o zainteresowaniach? To dziecinne.”

„Największą wadą e-learningu jest brak bezpośredniego kontaktu z uczniami.”

Te pozornie niezwiązane ze sobą zdania coś jednak łączy – to dwa końce jednego kontinuum. Jedno wyraża tęsknotę za żywym człowiekiem po drugiej stronie światłowodu, drugie sprzeciw przeciwko ujawnianiu jakichkolwiek informacji o sobie.

Jakie jest nasze stanowisko? Odpowiemy prośbą o eksperyment myślowy: Proszę sobie wyobrazić, że prowadzicie lekcję, seminarium czy szkolenie, którego wszyscy uczestnicy siedzą oddzieleni od Was parawanami. Znacie ich imiona, ale nie wygląd, a głosy dobiegają przytłumione. Czujecie się komfortowo?

Kurs e-learningowy nie jest miejscem na nawiązywanie intymnych kontaktów. Wiele tematów byłoby nie na miejscu. Nie ulega jednak wątpliwości, że zbytnia ostrożność sprawi, że uczestnicy i (w mniejszym stopniu) prowadzący pozostaną dla siebie tylko nazwiskami, tak jak to zwykle bywa na otwartych forach internetowych. Nie poczują żadnych więzi, nie będą mieli wrażenia uczestniczenia w grupie. Dla zajęć opartych o dyskusję i wymianę opinii oraz współpracę oznacza to kompletne fiasko. 

Nie obawiajcie się powiedzieć o sobie czegoś nieoczywistego, załączyć swoje zdjęcie, wykorzystać osobiste doświadczenia w dyskusji, nadać postowi na forum indywidualny, nawet częściowo nieformalny rys – tak jak robimy my w niniejszym tekście.